بررسی تاثیر آموزش بر نحوه نگرش کادر پرستاری نسبت به مشارکت والدین در امر مراقبت از کودک بستری در بیمارستان دکتر شیخ مشهد سال 1384

  مقدمه : در فرآیند توسعه ملی ، تأمین سلامتی و آموزش کادر پرستاری محور اصلی و تعیین کننده در مراقبت کودکان است.تحقیقات نشان می دهد پیشگیری از عوارض بستری شدن کودک در بیمارستان نیازمند وجود تسهیلات لازم در بخش های اطفال می باشد و نگرش مثبت پرستاران نسبت به حضور والدین در کنار کودک و ایجاد تسهیلات مناسب لازم و ضروری است . در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیرآموزش مشارکت والدین برنحوه نگرش کادر پرستاری در مراقبت از کودک بستری انجام گرفت .   مواد و روش ها : این پژوهش یک تحقیق نیمه تجربی ، روش نمونه گیری به صورت سرشماری و جامعه مورد نظر کلیه پرستاران و بهیاران را شامل می شد ( 65 نفر ) . ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه ای بود که در طی پیش آزمون و پس آزمون توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل شد . در بررسی اعتبار علمی پرسشنامه از روش اعتبار محتوی و پایایی آن از روش آزمون مجدد استفاده گردید .   یافته ها : اکثریت 5/81 درصد واحدهای مورد پژوهش قبل از آموزش دارای نگرش متوسط و بعد از آموزش اکثریت 8/70 درصد واحدهای مورد پژوهش از نگرش خوب برخوردار شده اند . میانگین امتیازات کسب شده واحدهای مورد پژوهش قبل از آموزش 65/61 و بعد از آموزش 29/79 می باشد . آزمون تی زوج با توجه به ( 000/0 = p ) بین امتیازات نحوه نگرش قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری را نشان می دهد .   بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش با اکثر تحقیقات مشابه هم خوانی دارد. . هم چنین آزمون آماری تی زوج مؤید آن است که بین میانگین امتیازات کسب شده از آگاهی و نحوه نگرش واحدهای مورد پژوهش تفاوت معنی دار(001/0> p ) قبل و بعد از آموزش وجود داشته که این نشان دهنده تأثیر آموزش می باشد .